- amans
- ămans, antis, part.-adj. de amo
qui aime, épris de; affectueux, tendre.
- gén. plur. amantium (amantum, Plaut. Men. 2, 3, 4; Lucr. 4, 1077; Ov. A. A. 1, 439)
- alicujus amans : épris de qqn.
- tui amantior, Cic. Q. 1 : plus affectionné pour toi.
- amantissimus otii, Cic. Cat. 4 : très épris de repos.
- amantissimum consilium, Cic. Att. 1 : conseil très affectueux.
- nihil potest illo fieri humanius, nihil nostri amantius, Cic. Fam. 16 : on ne peut trouver au monde de plus humain que lui, de plus affectueux à mon égard.
- amans vetustatis, Quint. : qui cherche les archaïsmes.
- amans patriae : qui aime sa patrie, patriote.
- amans, subst. m. f. : un amant, une amante
* * *ămans, antis, part.-adj. de amo qui aime, épris de; affectueux, tendre. - gén. plur. amantium (amantum, Plaut. Men. 2, 3, 4; Lucr. 4, 1077; Ov. A. A. 1, 439) - alicujus amans : épris de qqn. - tui amantior, Cic. Q. 1 : plus affectionné pour toi. - amantissimus otii, Cic. Cat. 4 : très épris de repos. - amantissimum consilium, Cic. Att. 1 : conseil très affectueux. - nihil potest illo fieri humanius, nihil nostri amantius, Cic. Fam. 16 : on ne peut trouver au monde de plus humain que lui, de plus affectueux à mon égard. - amans vetustatis, Quint. : qui cherche les archaïsmes. - amans patriae : qui aime sa patrie, patriote. - amans, subst. m. f. : un amant, une amante* * *I.Amans, Participium. Virg. Aimant.II.Amans, Nomen ex participio: vt Amans patriae. Cicero. Qui aime son pais.\Amans, pro Amatore. Terent. Un amoureux.
Dictionarium latinogallicum. 1552.